24 Kasım 2010 Çarşamba

önce sen terkettin beni...

 Önse sen terk ettin beni. Her şey böyle başladı zaten. Hiçbir zaman mevsim normallerine dönmedi hayatım. bazen gürledim, bazen savruldum, bazen yandım. Aslında çogu zaman ne yaptıgımı bilemedim. Kaçmayı denedim. Her şeyden . yanıma 3 şey felan almadan ıssız adalara gitmek istedim. Oysa en ıssız kalan bendim. Kendimden daha ıssız bi yer bulamadım. Kendime sıgındım.  Tamam itiraf ediyorum hiç bi boka yaramadı denedigim hiç birsey. Hala gözlerime bakanlar seni görüyorlar. Hala ben güne seninle başlıyor seninle bitiriyorum. İçimi acıtan şeyin ne oldugunu da bilemiyorum. Beki bunları hiç bilmeyecek olman.  Bilsen de ne degişir ? Bunu da ben bilmiyorum. . .

2 yorum:

  1. Bu yalnızlık üç değer arasında paylaşılırsa yalnızlık biter. Bir sonsuzluk bestesinin eşliğinde yeniden dünyalar kurulur hayatında. Nice güzellikler, nice iyilikler, nice sürprisler.

    Bir Tanrın olsun
    Bir de mızıkan,
    Tabi ki bir de sen, kendin..

    :)

    YanıtlaSil
  2. yapabilsem. keşke demek istemiyorum ama burda sadece keske demek düşer. :) teskler :)

    YanıtlaSil